رابطه‏‏ ی تاب‏آوری و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با سازگاری مادران دارای فرزند کم‌توان ‌ذهنی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه‏ تاب‏آوری و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با سازگاری مادران دارای فرزند کم‌توان‌ ذهنی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تمامی مادران دارای فرزند کم‌توان ‌ذهنی شهر رشت در سال 94-1393 جامعه‏ی آماری این پژوهش را تشکیل ‏دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس 150 مادر انتخاب شدند و به پرسش‏نامه‏ی تاب‌آوری کونور و دیویدسون، پرسش‏نامه‏ی حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمن و همکاران و پرسش‏نامه‏ی سازگاری بل پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش همزمان استفاده شد. یافته‏ها نشان داد که بین تاب‏آوری و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با سازگاری مادران دارای فرزند کم‏توان ‏ذهنی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 24 درصد از کل واریانس سازگاری مادران دارای فرزند کم‏توان‏ ذهنی به وسیله متغیرهای تاب‏آوری و حمایت اجتماعی ادراک‌شده پیش‏بینی می‏شود و حمایت اجتماعی ادراک‌شده نسبت به تاب‏آوری، سهم بیشتری در پیش‏بینی سازگاری مادران دارای فرزند کم‏توان ‏ذهنی داشت. بنابراین، می‏توان نتیجه گرفت که نداشتن تاب‏آوری و عدم حمایت‏های اجتماعی ادراک‌شده از عوامل مهم در بروز ناسازگاری مادران دارای فرزند کم‏توان ‏ذهنی ‏است.